Łukasz Zboralski, szef portalu brd24.pl, uchodzi za eksperta w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu drogowego. Często wypowiada się na ten temat w mediach, nie wyłączając telewizji. Ostatnio wziął na celownik wydaną w 1973 r. książkę Sobiesława Zasady pt. "Szybkość bezpieczna". Książki, jego zdaniem, stanowiącej "zbiór zaleceń, które na drogach mogą powodować poważne problemy. Niestety, wielu starszych kierowców wciąż powiela mity w niej zawarte. Co gorsza, przekazywali je swoim dzieciom."
Lista "mitów" jest długa. Zboralskiemu nie podoba się choćby zachęcanie zwykłych kierowców do poznawania tajników jazdy sportowej i do ćwiczenia typowych dla niej manewrów, na przykład korzystania z poślizgów. "Skandynawowie sprawdzili już lata temu, że szkolenie cywilnych kierowców do jak najlepszego wykonywania manewrów, prowadzi jedynie do coraz większego zaufania we własne możliwości i podejmowania coraz większego ryzyka na drodze. Efekt był opłakany" - pisze. Krytykuje również samo pojęcie "szybkości bezpiecznej". Argumentuje, że "na drodze przede wszystkim trzeba umieć jechać spokojnie. Najważniejszym jest zachować odpowiedni odstęp. Trzeba jechać wolniej, bo to pozwala "kupić sobie czas" na sytuacje trudne. Gdy dochodzi do utraty panowania nad pojazdem, ludzie zwykle mówią, że zabrakło im już czasu na reakcję. I przeciętny kierowca powinien sobie taki zapas zrobić. Zatem nie doskonała jazda sportowa - docieranie do krawędzi umiejętności - liczy się w codziennej jeździe, tylko prowadzenie poniżej swoich możliwości."
Pastwienie się nad poradnikiem sprzed pół wieku wydaje się pomysłem dziwnym. Czy wywody Sobiesława Zasady zawarte w starej, trudno dziś dostępnej książce nadal mają jakiekolwiek znaczenie? Mogą kogokolwiek czegokolwiek nauczyć, ukształtować pożyteczne lub szkodliwe nawyki? Nie sądzę. Zmieniły się czasy, mamy dziś inne drogi, inne samochody. Masowe zmotoryzowanie społeczeństwa, przeobrażenia kulturowe, zmieniły mentalność samych kierowców. Dla zdecydowanej większości z nich Sobiesław Zasada, choć szanowany za sportowe i biznesowe dokonania oraz podziwiany za wciąż podtrzymywaną aktywność, to postać z prehistorii. Epoki Łady, Wartburga, Moskwicza i Fiata 125p. Dlatego dyskusja zarówno na temat "Szybkości bezpiecznej", jak i współczesnej recenzji owego dzieła nie ma sensu.
W przeciwieństwie do podnoszenia umiejętności za kierownicą. Potrzebnego, czego nie neguje nawet sam krytyk porad Sobiesława Zasady, nawet tym, którzy pragną jeździć zawsze powoli i poniżej własnych możliwości. Tylko gdzie szukać przezornych, którzy będą się dobrowolnie doskonalić z myślą o bezpieczeństwie? Starsi, ci z dłuższym stażem, uważają się za wystarczająco sprawnych i doświadczonych. Młodsi co najwyżej chcą trenować latanie bokiem i uczyć się techniki, pozwalającej jeździć agresywniej, z większą dawką adrenaliny. Jeśli robią to samodzielnie, na "placyku wyodrębnionym z ruchu", którego poszukania doradzał nasz rajdowy mistrz, naraża się na mandat i uwiecznienie w zapisie z ulicznego monitoringu.
Jeśli go na to stać, może skorzystać z usług jednej ze szkół jazdy, które standardowo są nastawione na doszkalanie kierowców flotowych, ale mają też coś do zaproponowania tym indywidualnym. "(...) prawidłowa technika pokonywania skrętu, ćwiczenie dynamicznego skrętu awaryjnego i balansu masą samochodu, nauka prawidłowej pracy gazem; slalom rozstawny na nawierzchni suchej i mokrej - podstawy prawidłowego toru jazdy, ćwiczenie reakcji podczas poślizgu podsterownego i nadsterownego; hamowanie awaryjne na płycie z ominięciem przeszkody i kontynuowaniem jazdy w skręcie; zmiana pasa ruchu sucho-mokro-sucho “test łosia”; zakręt “zacisk” na płycie, ćwiczenie reakcji podczas poślizgu podsterownego" - czytam w ofercie jednej z takich firm.
Hm... Czy nie jest to aby bliskie ideom z "Szybkości bezpiecznej"?
CLACSON
