30 lat temu zadebiutował Mercedes Klasy C. Nie ma już takich samochodów

30 lat temu, w  maju 1993 r. Mercedes-Benz zaprezentował następcę serii 201, czyli modelu 190, powszechnie znanego jako Baby Benz.

Mercedes-Benz Klasy C z serii 202 był produkowany w latach 1993-2000. Był to średniej wielkości samochód klasy premium. W czasie swojej produkcji, stał się jednym z najpopularniejszych modeli w ofercie Mercedesa. Odniósł ogromny sukces: od 1993 do 2001 r. z taśm produkcyjnych zjechało prawie 1,9 miliona limuzyn i kombi. 

Wraz z serią 202 Mercedes-Benz sukcesywnie wprowadzał nowe nazewnictwo: śladem Klasy S, która swoją nazwę otrzymała w 1972 r., model zyskał oznaczenie w postaci pojedynczej litery – C – umieszczonej przed trzycyfrową liczbą odnoszącą się do pojemności skokowej silnika. Latem 1993 r. Mercedes-Benz tę samą zasadę wprowadził dla innych modeli osobowych.

W momencie wprowadzenia na rynek Klasa C była dostępna w czterech wersjach benzynowych i trzech wysokoprężnych. Wariant C 180 osiągał moc 90 kW (122 KM), C 200 – 100 kW (136 KM), C 220 – 110 kW (150 KM), a C 280 z sześciocylindrowego rzędowego silnika generował 142 kW (193 KM).

Wśród odmian z zapłonem samoczynnym podstawowym wariantem był C 200 Diesel o mocy 55 kW (75 KM). Mocniejszy C 220 Diesel rozwijał 70 kW (95 KM), a C 250 Diesel – 83 kW (113 KM).

Nowe silniki benzynowe miały większy moment obrotowy i wyższą moc niż te w W 201.  Mercedes-Benz był pierwszym producentem na świecie, który wprowadził technikę czterozaworową także do silników wysokoprężnych.

Zmiany wprowadzono także w konstrukcji podwozia. Przednia oś z podwójnymi wahaczami poprzecznymi pozwoliła zoptymalizować prowadzenie kół. Wielowahaczowe tylne zawieszenie znane z Baby Benza zostało zmodyfikowane i wyposażone w elastyczne mocowanie dyferencjału. Również nowe zestrojenie sprężyn i amortyzatorów, a także większy rozstaw osi oraz szerszy rozstaw kół przyczyniły się do zwiększenia komfortu i bezpieczeństwa prowadzenia.

Standardowe wyposażenie nowej Klasy C obejmowało poduszkę powietrzną kierowcy, system ABS, wspomaganie kierownicy, pięciobiegową przekładnię i centralny zamek. Oprócz tzw. wersji klasycznej – określanej później jako Classic – Mercedes-Benz oferował nową limuzynę w liniach wyposażenia o nazwach Esprit, Elegance i Sport.

Producent charakteryzował je jako: „młodzieńczo zuchwałą” (Esprit), „formalnie elegancką” (Elegance) oraz „dynamiczną i techniczną” (Sport). Wariant Esprit wyróżniały obniżone o 25 mm zawieszenie.

Odmiana Elegance otrzymywała lakierowane listwy ochronne z chromowanymi wstawkami, stosowanymi również w klamkach drzwi, oraz drewniane wykończenia w kabinie. Klasa C Sport miała zmniejszony o 25 mm prześwit i sztywniejsze nastawy zawieszenia. Jej wyposażenie obejmowało szersze opony i pięciootworowe obręcze kół z lekkich stopów.

 W 1996 roku  pojawiła się wersja kombi, z wewnętrznym oznaczeniem S 202. Topowym wariantem serii 202 początkowo był zaprezentowany jesienią 1993 r. C 36 AMG. To pierwszy samochód wspólnie opracowany przez Mercedes-Benz oraz AMG. Bazował on na odmianie C 280 z linii wyposażenia Sport

 Inżynierowie AMG zwiększyli średnicę i skok tłoka 2,8-litrowego silnika o 6 cylindrach do pojemności skokowej 3,6 litra. Specjalne tłoki, zmodyfikowany wał korbowy oraz wyższy stopień sprężania zaowocowały mocą 206 kW (280 KM). W porównaniu z wariantem Sport zawieszenie zostało obniżone o kolejne 10 mm. Wizualnie wariant AMG wyróżniały zmodyfikowane zderzaki, osłony progów oraz większe obręcze

Od jesieni 1993 do czerwca 1997 r. wyprodukowano 5221 egzemplarzy C 36 AMG. We wrześniu 1997 r. pod maską Klasy C zadebiutował silnik o 8 cylindrach, który w nowym wariancie C 43 AMG rozwijał moc 225 kW (306 KM). W C 55 AMG, wprowadzonym w 1998 r., jego moc wzrosła do 255 kW (347 KM).

W okresie produkcji od 1993 do 2000 r. (Limuzyna) i 1996-2001 (Kombi) przeprowadzano liczne udoskonalenia wizualne i techniczne Klasy C. Na przykład w 1995 r. wariant C 230 Kompressor wyposażono w sprężarkę Rootsa. Zapewniło to znacznie wyższy moment obrotowy w szerokim zakresie obrotów i bardziej responsywne reakcje. 

Od czasu aktualizacji modelu w 1997 r. warianty C 240 i C 280 oferowano z nowymi silnikami V6. Co więcej, można je było zamówić z nowym elektronicznym systemem stabilizacji toru jazdy ESP, który później był dostępny także dla innych odmian. W ramach modernizacji lista standardowego wyposażenia wzbogaciła się o boczne poduszki w przednich drzwiach, wysokowydajne napinacze pasów z ogranicznikami siły napięcia dla przednich foteli oraz wspomaganie hamowania.

Mercedes-Benz wprowadził też turbodoładowany silnik wysokoprężny. Wariant C 250 Turbodiesel  był pierwszym samochodem osobowym z jednostką wysokoprężną z turbodoładowaniem

wyposażoną w czterozaworową głowicę i międzystopniowe chłodzenie (intercooler). Silnik rozwijał moc 110 kW (150 KM). 

W 1997 r. do Klasy C trafiła technika common rail. Czterocylindrowa jednostka wysokoprężna pod maską C 220 CDI rozwijała moc 92 kW (125 KM). Mogła poszczycić się nie tylko najwyższym maksymalnym momentem obrotowym (300 Nm) w swojej klasie pojemności skokowej, ale wyznaczała też standardy w zakresie zużycia paliwa i emisji zanieczyszczeń. W 1998 r. dołączył do niej wariant C 200 CDI o mocy 75 kW (102 KM).

Od 1993 do 2000 r. wyprodukowano 1 626 383 egzemplarze serii 202 z nadwoziem Limuzyna, a w latach 1996-2001 do tej puli dodano 243 871 aut z nadwoziem Kombi.