Alfa Romeo 33 na Concorso d'Eleganza Villa d'Este

Wczoraj pisaliśmy o unikalnym wyprodukowanym ręcznie BMW Concept Touring Coupé, który pokazano na legendarnej już imprezie o nazwie Concorso d'Eleganza Villa d'Este. Ale interesujących samochodów było tam bez liku. Nam spodobały się  zwłaszcza dwie Alfy Romeo. To dwie perełki ze zabytkowej kolekcji tego producenta. Mowa o 33/2-litrowej „Daytonie” (z 1968 rok) i 33 TT 12 (z 1975 rok) . Oba te samochody ścigały się kiedyś na francuskim torze.

Alfa Romeo 33/2 litry „Daytona” jest symbolem sportowego ducha, marki która po wycofaniu się z wyścigów w 1951 roku, zaraz po wygraniu drugiego z dwóch Mistrzostw Świata Formuły 1 „Alfettą” 158-159, powróciła na międzynarodową scenę z Autodeltą (1963 rok), oficjalnym działem wyścigowym mediolańskiego producenta, którego 60. rocznica powstania obchodzona jest w tym roku.

Po początkowych sukcesach w kategorii samochodów turystycznych, Autodelta zdecydowała się uczynić kolejny krok, wchodząc do kategorii „prototypów” wraz z „Tipo 33”.

Sportowe prototypy projektowane były wyłącznie na potrzeby startów w wyścigach, wyposażone były bowiem w niezwykle wyrafinowane silniki i podwozie, i wyprodukowane w limitowanej liczbie wymaganej do uzyskania homologacji typu. Prototypy napędzane były centralnie umieszczonym, mocnym dwulitrowym silnikiem z ośmioma cylindrami rozmieszczonymi w kształcie litery V, który generował moc 270 KM i osiągał prawie 300 km/h.

Pierwszy model „33/2” (gdzie 33 to numer projektu, a 2 oznacza pojemność skokową wyrażoną w litrach) wygrał swój debiutancki wyścig w marcu 1967 roku, we Fléron niedaleko Liège w Belgii: Następnie Alfa Romeo wystartowała w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych, odnosząc prestiżowe zwycięstwa w wyczerpujących wyścigach wytrzymałościowych, przede wszystkim w wyścigu 24-godziny Daytona w 1968 roku, gdzie zajęła trzy pierwsze miejsca w swojej klasie z zespołami Vaccarella-Schütz, Andretti-Bianchi i Casoni-Biscardi-Zeccoli.

To ważne zwycięstwo sprawiło, że nazwa słynnego amerykańskiego toru stała się częścią nazwy Alfy Romeo 33/2. Model 33 uzyskał również bardzo dobry wynik w 24-godzinnym wyścigu Le Mans - zdobywając kolejnego hat-tricka w swojej klasie. W innych zawodach, prototyp Autodelty również odcisnął swoje piętno w klasyfikacji generalnej, w tym przed znacznie mocniejszymi samochodami: stało się tak również w Mugello, gdzie zespół w składzie Vaccarella-Bianchi-Galli zdobył najwyższe miejsce na podium. 

Projekt 33 był dalej rozwijany i w końcu, w 1975 roku, Alfie Romeo udało się spełnić swoje marzenie o zwycięstwie w Mistrzostwach Świata Konstruktorów. Bohaterem tego sukcesu była Alfa Romeo 33 TT (Tubular Chassis) 12, model wyposażony w trzylitrowy 12-cylindrowy silnik 180° V o mocy 500 KM, który rozpędzał się do 330 km/h.

Dzięki kierowcom, takim jak Arturo Merzario, Vittorio Brambilla, Jochen Mass, Jacques Laffite, Henri Pescarolo, Derek Bell, Jacky Ickx i Nino Vaccarella, z których większość startowała również w Formule 1, Alfa 33 TT 12 odniosła zwycięstwo w siedmiu z ośmiu wyścigów wliczanych do Mistrzostw Świata. Legendarny 12-cylindrowy silnik pulsujący pod maską samochodu położył podwaliny pod powrót Alfy Romeo do F1 w 1976 roku w charakterze dostawcy silników dla zespołu Brabham.